De gemeentelijke keuze voor Russisch gas en de uitstoot van CO2, stikstof en (ultra)fijnstof krijgen nauwelijks politieke aandacht. Net als geluidsoverlast, lichtvervuiling en veiligheid.
Meer geluidsoverlast en lichtvervuiling
De gemeente wil gevelisolatie en stiller asfalt inzetten tegen geluidsoverlast. De meeste nieuwe woningen worden in Waddinxveen gebouwd met een (veel) lagere bescherming tegen geluidsoverlast. De versoepelde lawaaibeperkingen gelden bovendien alleen voor binnen de woning. Voor buitenlawaai zijn alle inwoners vogelvrij verklaard.
De geluidsoverlast binnen en buiten woningen zal echter toenemen, zolang de gemeente blijft inzetten op meer wegen, meer Wagro, meer biomassa, meer bedrijven en alle bijbehorend verkeer. Lawaai is een bestuurlijke keuze. Net als het negeren van het Schone Lucht Akkoord en de wettelijke natuur- en klimaatdoelen.
Lichtvervuiling boven Waddinxveense woningen, ook zichtbaar in de wijde omgeving
Naast wegen zorgen rozenkassen voor serieuze lichtvervuiling. De wettelijke strenge afschermingsnormen zet het college structureel om in ‘maatwerk’ met veel soepelere normen. Waarom mogen kassen ‘s nachts de wijde omgeving verlichten? In het maatwerkbesluit staat dat het bedrijfsrendement zwaarder mag tellen dan de leefomgeving.
Winst belangrijker dan leefomgeving?
De helft van alle ruimte in Nederland wordt gebruikt door bedrijven, waaronder enorme distributiecenters, datacenters, industriële glastuinbouw en de intensieve landbouw en veeteelt. Industriële melkkoeien nemen al 30% van alle grond in beslag. Die grazen op het met mest ingespoten raaigras, een bedrijfseconomische keuze die de biodiversiteit verlaagt en de temperatuur laat stijgen. De industrie en landbouw verbruiken en vervuilen steeds meer water, waardoor het grondwaterpeil daalt en de natuur en de drinkwatervoorziening gevaar lopen.
De afgelopen 20 jaar heeft de gemeente Waddinxveen het groene en dorpse karakter opgeofferd aan grootschalige bedrijventerreinen, die inmiddels bijna evenveel ruimte innemen als woningen.
De verdozing en verglazing van Waddinxveen
Verder ruilde de gemeente de ‘rechten’ van natuur en klimaat herhaaldelijk in voor hogere bedrijfswinsten. En dat proces gaat door. Zoals met de CO2, stikstof en fijnstof producerende biomassaovens, die van de gemeente 23 uur per dag gesubsidieerd mogen stoken. Plus extra wegen, waaronder de Bentwoudlaan die het oorspronkelijke Bentwoud met ruim een derde heeft verkleind.
Verder wil de gemeente een dubbel zo groot afvalbedrijf Wagro, als dank voor de jarenlange stank. En natuurlijk nog meer energieslurpende, zwaar gesubsidieerde kassen, die landelijk 10% van al het aardgas verbruiken.
Bovenstaande gemeentelijke keuzes zijn een voortzetting van het fossiele politieke gedrag uit de vorige eeuw en schaden de huidige en toekomstige leefomgeving.
Natuur- en klimaatdoelen
Een rozenkas is naast lichtvervuiler tevens grootverbruiker van (Russische?) energie, genoeg voor duizenden woningen. Bijna alle rozen worden per belastingvrij olieslurpend, vervuilend en lawaaimakend vliegtuig geëxporteerd naar andere landen om kort daarna bij het chemisch afval te eindigen.
Rozen en andere wegwerpbloemen uit Nederlandse kassen (ook die in Kenia) is dezelfde overconsumptie als buiten het seizoen kasgroenten en -fruit kopen. De glastuinbouw bestaat dankzij hoge energiesubsidies, pesticiden en bodemuitputtend kunstmest. De inwoners betalen mee aan dat verdienmodel via hun torenhoge energiebelastingen en door alle natuur- en klimaatschade.
Vanwege de hoge aardgasprijzen wil de glastuinbouw nog meer geld van de belastingbetaler. Gasprijzen zijn bepalend voor de bedrijfscontinuïteit, maar het bedrijfsrisico van stijgende gasprijzen blijkt onvoldoende afgedekt binnen de sector. Waarom zou de belastingbetaler moeten opdraaien voor dat ondernemersrisico, terwijl hun eigen financiers (vooral banken) dat weigeren?
Is de grootschalige, energie-intensieve, hoofdzakelijk exportgerichte kassenteelt economisch en maatschappelijk nog verantwoord?
Een veilige leefomgeving, nu en in de toekomst
De nauwe lokale samenwerking tussen politici en bedrijfsleven bedreigt niet alleen de rechtsstaat, de huidige en toekomstige leefomgeving, maar ook de nationale veiligheid.
Nederland is groothandelaar in Poetin’s olie, kolen en gas. Fossiele brandstoffen financieren zijn oorlogsmachine waarmee hij het vrije Westen bedreigt. Dat maakt het fossiele afscheid nog urgenter.
De gemeenten Waddinxveen en Zuidplas kunnen hun Russische gassteun deels corrigeren door de fossiele exportglastuinbouw middels maatwerk in te ruilen voor lokale biologische landbouw. Die werkt bovendien zonder het jaarlijks met 1½ miljard kuub gas geproduceerde kunstmest van Yara uit Zeeland. Of uit Rusland, EU’s grootste kunstmestleverancier.
Wanneer gaan bestuurders in deze regio hun fossiele gedrag veranderen om serieus werk te maken van een veilige leefomgeving voor de huidige én toekomstige generaties?
