Het grondrecht op zorg is in gevaar. Niet zozeer door de gestegen kosten van de medische vooruitgang en de bijbehorende gezondheidswinst. Nederland kan die kosten dragen, ook als je die kosten vergelijkt met andere landen.

De gemiddelde levensverwachting is deze eeuw, mede door de verbeterde zorg, met enkele jaren gestegen. Dat mag wat kosten.

Feit blijft dat het zorgstelsel verre van optimaal is ingericht. En dat het enorm verspillend is om mensen eerst ziek te laten worden, om vervolgens kostbare pleisters te gaan plakken in de (schaarse) zorg.

Het zorgssysteem is toe aan groot onderhoud

• Spreadsheetmanagement is leidend. De mens is ondergeschikt gemaakt aan het zorgsysteem, dat primair is gericht op het uitvoeren van voorgedefinieerde, strak uit te voeren diagnoses en behandelingen.
• Waarbij (zinloze) ingrepen inkomsten opleveren voor de zorgverleners, maar nuttige preventie nauwelijks.
• Zorggelden verdwijnen in reclames, winsten, fraude en vastgoedtransacties.

De zorgpremies zijn veel te hoog voor veel inwoners, zodat de helft van alle huishoudens zorgtoeslag nodig heeft. Hiermee is aangetoond dat sinds 2006 een verkeerd pad is ingeslagen met een vaste inkomensonafhankelijke zorgpremie.

Verdienmodel

Door gebrekkige (internationale) samenwerking en geheimhouding kunnen farmaceuten hun enorme winsten verder vergroten ten koste van het zorgbudget.

Investeerders kopen huisartspraktijken op als een verdienmodel: zij incasseren het zorggeld en verwaarlozen de noodzakelijke zorg.

Iets vergelijkbaars geldt voor zorginstellingen met vastgoed (en grond) op gunstige locaties. Investeerders bouwen na een overname de zorgfunctie af en cashen vervolgens met het vastgoed.

Medisch specialisten verdienen aan bewust verkeerd ingevulde declaraties. In Zwolle hebben cardiologen via hun eigen BV’s gefraudeerd met (overbodige) hulpmiddelen voor hun patiënten. Er is te weinig toezicht op de fraudegevoelige nevenactiviteiten van specialisten.

Worden politici zelf niet oud?

Na alle maatschappelijke drama’s rond de mislukte veranderingen rond 2015 in de jeugdzorg, GGZ en thuiszorg, wordt de volgende politieke en maatschappelijke mislukking voorbereid: het beperken van het recht op ouderenzorg.

• Om de zorgrekeningen niet hoeven te betalen met (extra) geld uit eerlijke belastingen voor hogere inkomens, vermogenden en aandeelhouders.
• Terwijl juist die groepen de afgelopen 30 jaar een steeds groter deel van de Nederlandse taart hebben gekregen? 

• En de nog wel verleende zorg in kwaliteit zal afnemen.
• Overheidsbeleid is hier mede verantwoordelijk voor.

Is de zorg een ‘markt’ met allemaal zelfredzame inwoners?

Marktwerking en zelfredzaamheid worden op dogmatische wijze toegepast bij (semi)overheidsdiensten, waaronder de zorg, vervoer, nutsvoorzieningen, wonen, onderwijs, rechtsstaat en bestaanszekerheid. Maar lang niet iedereen is zelfraadzaam in een steeds meer ingewikkelde maatschappij, mede veroorzaakt door overheidsregels.

De maatschappelijke ongelijkheid m.b.t. gezondheid (kiezen mensen ervoor om ziek te worden?) veroorzaakt extra leed voor kwetsbare inwoners. Daarboven komen de wachtlijsten en financiële zorgen door het eigen risico en de eigen bijdragen.

Ongelijkheid speelt tot aan de dood, want financieel kwetsbare inwoners eten vaker goedkoop, tevens ongezond voedsel. Bovendien hebben zij meer last van stress en aandoeningen, waardoor zij meer zorg nodig hebben. Zij leven gemiddeld 8 jaar korter dan inwoners met meer inkomen en minder medische problemen.

Hoe nu verder?

Voor degenen die door dit artikel dreigen weg te glijden in een zware depressie: lees hier wat concreet aan de problemen rond de leefomgeving en de zorg gedaan kan worden.