Inderdaad een maandje stil. Hoewel? Stil is niet het goede woord. Ik hoestte tien dagen de ramen uit het AMC. Ik blafte daar zo hard dat men uit voorzorg het hele ziekenhuis maar heeft dichtgegooid. Zelfs de automobilisten op de A2 mochten gewoon weer 130. Minder kans op besmetting. Wat ik heb overgehouden aan de kwaal? Ik ben mijn smaak kwijt. Dus dat coronalied Zon van die honderd beroemde Nederlandse kneuzen vind ik gewoon prachtig.

Ja, ik had een loepzuivere corona, maar inmiddels ben ik thuis en geniet ik heerlijk resistent van de juichende fluitvogels aan de vliegtuigloze hemel. Wat een oase!

Maar ik begrijp van de Jort Keldertjes en andere doorgewinterde talkshowdeskundigen dat al die rommel weer gauw de lucht in moet. Anders gaan we failliet. Maar is dit niet het moment om inderdaad gezond bankroet te gaan? De kans om de helft van de KLM-vloot rigoureus te slopen? Als voorbeeld voor de rest van de wereld. Dat we dat megalomane Schiphol sluiten en vanuit het kleinschalige Lelystad gezellig verder gaan?

Dat is toch beter voor iedereen? In elk geval voor de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Die willen we toch geen vergiftigde woestijn nalaten?

God en Allah willen dat in elk geval niet. Daarom stuurden zij dit meedogenloze virus, dat vooral afrekent met de hebberige boomers zoals u en ik. De kinderen blijven voorlopig buiten schot. Op allerlei manieren hebben de goden ons de laatste decennia gewaarschuwd voor een verschrikkelijke catastrofe. Via gigantische gaten in de ozonlaag, zacht roomijs op de Noordpool, bosbranden in Australië, plastic soep in de oceanen, stikstofgesodemieter tot een autistische Zweedse puber aan toe. Maar niets hielp. Onze politici snoven aan een zakje lavendel en riepen dat er niets aan de hand was. We raasden maar door. Groei, groei en nog eens groei.

En toen hebben de scheppers onlangs in hun halfjaarlijkse godenoverleg besloten om er een meedogenloos virus tegenaan te pleuren. Wereldwijd en… geen zoetsappig dingetje. Maar eentje dat echt opruimt en zo besmettelijk is dat iedereen thuis moet blijven. Anders ga je gewoon dood. Op je buik. Als een zeehond op het droge.

Het aardige is dat het door die lockdown best gezellig is in ons land. In plaats van radeloos vliegen en doelloos stilstaan in files gaan mensen praten, puzzelen, vrijen, aandachtig opvoeden en zijn ze oprecht bezorgd over hun bejaarde buren en andere kwetsbare lieverds. Of ze komen tot de gezonde conclusie dat ze nu echt uit elkaar moeten. Ik reken op een meedogenloze echtscheidingtsunami komende herfst. Waar die nieuwe singles moeten wonen? Er zijn een hoop bejaardenwoningen vrijgekomen. Dus dat komt wel goed.

Bronvermelding: dit artikel is afkomstig uit de column van Youp uit het NRC